Redukcja piersi techniką Lejour
Skontaktuj się ze zweryfikowanymi klinikami, które mogą zaoferować Ci ten zabieg.
Piersi o nadmiernej objętości mogą stać się źródłem poważnych problemów zdrowotnych i ograniczeń w codziennym życiu. Choć często postrzegane są przez pryzmat estetyki, ich rzeczywisty wpływ na funkcjonowanie organizmu bywa niedoceniany – aż do momentu, gdy ciężar biustu zaczyna powodować przewlekły ból kręgosłupa, napięcia w obrębie karku i ramion, a także deformacje postawy. Z czasem dochodzą także inne trudności: otarcia skóry, ograniczenia ruchowe, dyskomfort przy aktywności fizycznej czy problemy z dopasowaniem ubrań. Wymiar psychiczny jest równie istotny – zbyt duże piersi potrafią wpływać negatywnie na relację z własnym ciałem, obniżać samoocenę i izolować społecznie.
Przerost gruczołu piersiowego – niezależnie od przyczyny – jest realnym obciążeniem fizycznym i emocjonalnym. Dotyka zarówno młode dziewczyny, u których piersi rozwijają się nieproporcjonalnie szybko, jak i dorosłe kobiety po porodzie czy w okresie zmian hormonalnych. W wielu przypadkach, mimo zdrowego stylu życia, rehabilitacji i dobrze dobranej bielizny, objawy nie ustępują. Wówczas z pomocą przychodzi chirurgia plastyczna, a konkretnie zabieg redukcji piersi, który nie tylko zmniejsza ich objętość, ale pozwala przywrócić komfort, sprawność i lepsze samopoczucie.
Wśród dostępnych metod operacyjnych coraz większym uznaniem cieszy się technika Lejour – precyzyjna, a zarazem oszczędna w zakresie cięć i blizn. Opiera się na pionowym podejściu chirurgicznym, które pozwala uniknąć rozległych nacięć w dolnej części piersi, zachowując jednocześnie pełną skuteczność redukcji. Dzięki subtelnemu modelowaniu tkanki gruczołowej możliwe jest uzyskanie trwałego, naturalnego kształtu piersi przy znacznie mniejszym obciążeniu dla organizmu i krótszym czasie rekonwalescencji.
Czym jest redukcja piersi techniką Lejour?
Technika Lejour to zmodyfikowana wersja tak zwanej pionowej mammoplastyki, której celem jest redukcja piersi z ograniczeniem rozległości blizn pooperacyjnych. Istotą techniki Lejour jest możliwość precyzyjnego modelowania piersi przy minimalnej ingerencji w strukturę skóry. Zamiast rozległych nacięć, jak w klasycznych metodach, stosuje się cięcie wokół otoczki oraz pionowe w kierunku fałdu podpiersiowego – bez dodatkowego cięcia poziomego. Kluczowym elementem tej techniki jest wykorzystanie tak zwanego górnego (superior) pedikla, co oznacza, że kompleks brodawka–otoczka zachowuje prawidłowe ukrwienie od strony górnej, nawet przy znacznych przemieszczeniach. Dzięki temu możliwa jest bezpieczna redukcja także dużych objętości tkanki – przekraczających 1000 gramów z jednej piersi – mimo że przez lata technikę tę uznawano za odpowiednią jedynie w przypadku mniejszych korekt.
Więcej informacji o zabiegu
Wskazania do zabiegu
Technika Lejour, jako metoda z ograniczoną ilością blizn i możliwością precyzyjnego modelowania piersi, znajduje zastosowanie u szerokiej grupy pacjentek. Do najczęstszych wskazań kwalifikujących do zabiegu tą metodą należą:
- Makromastia lub gigantomastia;
- Znaczna ptoza piersi (opadanie);
- Zaburzenie proporcji sylwetki, w którym piersi są nieproporcjonalnie duże względem reszty ciała i powodują trudności w doborze odzieży lub bielizny;
- Objawy somatyczne (bóle pleców, szyi, ograniczenia ruchowe);
- Dolegliwości dermatologiczne (nawracające odparzenia, grzybice czy podrażnienia skóry w fałdach podpiersiowych);
- Oczekiwanie pacjentki dotyczące ograniczenia rozległości blizn pooperacyjnych;
- Chęć uzyskania efektu uniesienia i jędrności biustu.
Jak przygotować się do zabiegu?
Na co najmniej 4 tygodnie przed zabiegiem należy bezwzględnie zaprzestać palenia papierosów – nikotyna znacznie zwiększa ryzyko powikłań, takich jak martwica tkanek, problemy z gojeniem czy infekcje. Równie istotne jest odstawienie leków przeciwkrzepliwych i niesteroidowych leków przeciwzapalnych na 7-10 dni przed operacją – oczywiście po konsultacji z lekarzem. Stabilizacja masy ciała również odgrywa istotną rolę – nagłe wahania mogą wpłynąć na jakość i trwałość efektów estetycznych. W ostatnich dniach przed zabiegiem warto unikać alkoholu i zadbać o odpowiednią regenerację organizmu.
Od strony praktycznej, warto zawczasu przygotować się do okresu rekonwalescencji. Zaleca się zaplanowanie przynajmniej tygodnia wolnego od pracy oraz ograniczenie wysiłku fizycznego po operacji. Niezbędny będzie również specjalny biustonosz pooperacyjny, dobrany według zaleceń lekarza. W dniu operacji należy wziąć prysznic, nie stosując balsamów, dezodorantów ani makijażu. Wskazane jest również zorganizowanie osoby towarzyszącej, która pomoże wrócić do domu i będzie wsparciem w pierwszych godzinach po zabiegu.
Prawidłowe przygotowanie do redukcji piersi techniką Lejour nie tylko zwiększa bezpieczeństwo operacji, ale także wpływa na jakość gojenia i końcowy efekt estetyczny. Ścisła współpraca z lekarzem oraz przestrzeganie zaleceń przedoperacyjnych stanowią fundament udanego i satysfakcjonującego przebiegu leczenia chirurgicznego.
Jak przebiega zabieg?
Proces ten rozpoczyna się od kwalifikacji chirurgicznej, podczas której lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad zdrowotny, ocenia budowę i proporcje piersi, stopień ich opadania oraz ogólny stan zdrowia pacjentki. Istotnym elementem tej wizyty są również pomiary anatomiczne – odległości od wcięcia mostka do brodawki oraz od brodawki do fałdu podpiersiowego – które pozwalają zaplanować zakres redukcji oraz przyszłe rozmieszczenie tkanek. Częścią przygotowania jest także dokumentacja fotograficzna, wykonywana z kilku perspektyw, w celu analizy i porównania efektów przed i po operacji.
Ważnym etapem są badania przedoperacyjne – zazwyczaj obejmują morfologię krwi, wskaźniki krzepnięcia, poziom glukozy i kreatyniny, a także EKG (szczególnie u pacjentek powyżej 40. roku życia) oraz USG piersi lub mammografię. Na podstawie tych wyników chirurg ocenia, czy nie ma przeciwwskazań do wykonania zabiegu w znieczuleniu ogólnym. Pacjentka jest też szczegółowo informowana o przebiegu operacji, możliwych efektach, potencjalnych powikłaniach, lokalizacji blizn oraz zmianach w czuciu brodawek i ewentualnym wpływie zabiegu na karmienie piersią.
Operacja rozpoczyna się od precyzyjnych oznaczeń na skórze, wykonywanych w pozycji stojącej. Chirurg wyznacza nową lokalizację brodawki sutkowej, linie cięć oraz obszar gruczołu, który zostanie usunięty. Charakterystyczne dla tej metody są oznaczenia pozwalające precyzyjnie zaplanować resekcję tkanki oraz kierunek przemieszczenia kompleksu brodawka–otoczka.
Po wprowadzeniu pacjentki w znieczulenie ogólne rozpoczyna się część operacyjna. W pierwszym etapie usuwa się naskórek wokół otoczki, a następnie redukuje nadmiar skóry oraz tkanki gruczołowej – głównie z dolnej, przyśrodkowej i bocznej części piersi. W razie potrzeby zabieg uzupełniany jest liposukcją, co pozwala jeszcze precyzyjniej wymodelować kontur piersi. Kluczową cechą techniki Lejour jest zastosowanie górnego (superior) pedikla, czyli układu tkanek umożliwiającego bezpieczne przemieszczenie brodawki ku górze z zachowaniem jej prawidłowego ukrwienia. Po usunięciu odpowiedniej ilości tkanek, chirurg formuje nowe kształty piersi poprzez zszycie tzw. filarów gruczołowych i osadzenie kompleksu brodawka–otoczka w nowym, anatomicznie korzystnym położeniu. Skóra zostaje zamknięta z pozostawieniem jedynie dwóch blizn: wokół otoczki oraz pionowo w dół piersi. W klasycznej wersji zabiegu nie wykonuje się poziomego nacięcia w fałdzie podpiersiowym, choć w wybranych przypadkach – przy dużym nadmiarze skóry – chirurg może zdecydować się na jego niewielką modyfikację, by uniknąć fałdowania skóry w dolnej części piersi.
Zabieg trwa zazwyczaj od 2 do 4 godzin i w większości przypadków wykonywany jest w trybie jednodniowym, bez konieczności pozostania w szpitalu. Coraz częściej rezygnuje się także z zakładania drenażu – zgodnie z aktualnymi badaniami nie wpływa on znacząco na ograniczenie powikłań, a może wręcz przedłużyć czas gojenia. Po zakończeniu operacji zakładany jest specjalny biustonosz kompresyjny, który stabilizuje piersi i wspiera proces rekonwalescencji.
Zalecenia pozabiegowe
Bezpośrednio po zabiegu pacjentka pozostaje przez kilka godzin pod obserwacją w klinice, a w większości przypadków może wrócić do domu jeszcze tego samego dnia. Zwykle nie stosuje się drenów, co zwiększa komfort w pierwszych dobach po operacji. Na piersi zakładany jest specjalny biustonosz kompresyjny, który należy nosić przez całą dobę – przez minimum 4-6 tygodni. Jego zadaniem jest unieruchomienie tkanek, zmniejszenie obrzęku oraz wsparcie kształtowania się nowego konturu piersi. W pierwszych dniach mogą występować umiarkowany ból, uczucie napięcia oraz obrzęk – to naturalne objawy pooperacyjne. W razie potrzeby lekarz przepisuje łagodne leki przeciwbólowe. Ważne jest, aby unikać podnoszenia ramion powyżej linii barków, dźwigania ciężarów oraz gwałtownych ruchów. Przez co najmniej 2 tygodnie należy ograniczyć wszelką aktywność fizyczną, a powrót do lekkich ćwiczeń jest możliwy zazwyczaj po około miesiącu – po konsultacji z chirurgiem.
Zaleca się, aby spać na plecach, z uniesioną górną częścią ciała, co pomaga zmniejszyć obrzęk i wspomaga krążenie. Prysznic można zwykle wziąć już na drugi dzień po operacji, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Miejsca nacięć należy delikatnie osuszać i chronić przed podrażnieniami. Zakazane jest stosowanie kremów, maści i środków antyseptycznych bez wcześniejszego uzgodnienia z lekarzem prowadzącym.
Wizyta kontrolna odbywa się zazwyczaj w ciągu 5-7 dni po operacji, a kolejne – według indywidualnych ustaleń. Szwy, jeśli nie są rozpuszczalne, usuwa się po około 10-14 dniach. Niewielkie fałdowanie się skóry w dolnej części piersi (na końcu pionowej blizny) może utrzymywać się przez kilka tygodni, ale zwykle stopniowo się wygładza. W przypadku drobnych nierówności możliwe jest wykonanie korekty – jednak dopiero po zakończeniu procesu gojenia, czyli po kilku miesiącach.
Korzyści z zabiegu
Zabieg redukcji piersi techniką Lejour niesie ze sobą szereg korzyści zdrowotnych, funkcjonalnych i estetycznych, takich jak:
- Zmniejszenie masy i objętości piersi;
- Odciążenie kręgosłupa i poprawa postawy;
- Ustąpienie bólu pleców, karku i ramion;
- Poprawa proporcji sylwetki;
- Uniesienie i ujędrnienie piersi;
- Ograniczona liczba i długość blizn;
- Naturalny, trwały efekt estetyczny;
- Poprawa komfortu życia codziennego i aktywności fizycznej;
- Wzrost pewności siebie i samooceny;
- Możliwość zachowania funkcji karmienia piersią.
Przeciwwskazania
Jak każda procedura chirurgiczna, redukcja piersi metodą Lejour wymaga starannej kwalifikacji medycznej. Choć technika ta uchodzi za bezpieczną i skuteczną, istnieją sytuacje, w których wykonanie zabiegu jest niewskazane lub wymaga odroczenia do czasu poprawy stanu zdrowia pacjentki:
- Aktywne infekcje (ogólnoustrojowe lub miejscowe);
- Niewyrównana cukrzyca;
- Zaburzenia krzepnięcia krwi;
- Ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego lub oddechowego;
- Ciąża.
Do przeciwwskazań względnych, czyli takich, które nie wykluczają zabiegu całkowicie, ale wymagają szczególnej ostrożności lub wcześniejszego przygotowania, należą między innymi: palenie tytoniu, które zaburza ukrwienie tkanek i zwiększa ryzyko martwicy brodawki; znaczna otyłość (BMI powyżej 35), wiążąca się z większym ryzykiem powikłań gojenia i infekcji; niestabilna masa ciała, np. w trakcie intensywnego odchudzania lub przy dużych wahaniach wagi; choroby psychiczne utrudniające współpracę z lekarzem lub zaburzające obraz własnego ciała; a także nierealistyczne oczekiwania co do efektu końcowego operacji. W takich przypadkach decyzja o zabiegu powinna być poprzedzona dokładną analizą ryzyka oraz ewentualnym wdrożeniem działań przygotowawczych.
Jakie są alternatywne metody redukcji piersi?
Choć technika Lejour oferuje wiele korzyści – w tym ograniczoną ilość blizn i naturalny kształt piersi – nie jest jedyną dostępną metodą chirurgicznego zmniejszania biustu. Wybór techniki zależy od indywidualnych cech anatomicznych, oczekiwań pacjentki oraz doświadczenia chirurga. W praktyce klinicznej najczęściej wykorzystuje się następujące techniki:
- Technika Wise’a (odwrócone T, „kotwica”) – to najbardziej klasyczna i wciąż najczęściej stosowana metoda. Polega na wykonaniu trzech cięć: wokół otoczki, pionowo w dół oraz poziomo w fałdzie podpiersiowym. Umożliwia usunięcie dużej ilości tkanki i skóry, dlatego sprawdza się przy bardzo dużych piersiach i zaawansowanej ptozie. Wadą są bardziej rozległe blizny;
- Technika Hall-Findlay – nowoczesna modyfikacja techniki pionowej, wykorzystująca dolno-boczny pedikiel. Pozwala na zachowanie czucia w brodawce i może być stosowana przy średniej i dużej redukcji. Daje naturalny kształt i minimalizuje blizny, podobnie jak metoda Lejour;
- Technika z wolnym przeszczepem brodawki – stosowana rzadziej, głównie u pacjentek z bardzo dużym przerostem piersi i koniecznością znacznego przemieszczenia brodawki. W tej technice kompleks brodawka-otoczka jest całkowicie oddzielany od piersi i przeszczepiany w nowe miejsce. Skuteczna w ekstremalnych przypadkach, ale wiąże się z trwałą utratą czucia i możliwości karmienia piersią;
- Redukcja piersi z użyciem liposukcji – najmniej inwazyjna forma zmniejszenia piersi, bez rozległych nacięć i blizn. Stosowana głównie u młodszych pacjentek z dobrą elastycznością skóry oraz w przypadku niewielkiego przerostu piersi. Umożliwia delikatną korektę objętości, ale nie likwiduje opadania ani nie zmienia kształtu piersi.
Każda z metod ma swoje wskazania i ograniczenia. Dlatego tak ważna jest indywidualna kwalifikacja i szczegółowa konsultacja z doświadczonym chirurgiem plastykiem, który dobierze technikę najlepiej odpowiadającą budowie ciała, oczekiwaniom oraz bezpieczeństwu pacjentki.
Bibliografia:
Copeland-Halperin, R. L., Smith, L., Copeland, M. (2018). Re-evaluating the Lejour Technique for Breast Reduction in Patients with Macromastia. Plast Reconstr Surg Glob Open. 10.1097/GOX.0000000000001783
Espinosa-de-los-Monteros, A. (2021). Lejour Breast Reduction Treatment & Management. Medscape. https://emedicine.medscape.com/article/1274770-treatment
