Na czym polega i jakie zalety ma powiększanie piersi metodą endoskopową

Dr Dominik K. Boligłowa to chirurg plastyczny z kilkunastoletnim doświadczeniem, członek Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej (PTChPRiE) oraz niemieckiego towarzystwa chirurgii plastycznej rekonstrukcyjnej i estetycznej (DGPRAEC). Oferuje swoim pacjentom szeroki zakres zabiegów chirurgii nosa, twarzy i ciała, w tym piersi. Posiada duże doświadczenie w przeprowadzaniu operacji piersi metodą endoskopową i dzisiaj przybliża naszym czytelnikom, na czym polega i jakie zalety ma ta nowoczesna technika.

Jakie techniki cięcia stosuje się podczas operacji powiększania piersi?

Podczas operacji powiększenia piersi można zastosować następujące rodzaje cięcia: cięcie w pępku, cięcie pod piersią, cięcie na granicy otoczki i skóry oraz cięcie pod pachą.

Na co wpływa wybór techniki cięcia?

Nie ma lepszych lub gorszych technik, jeśli chodzi o dostęp do kieszeni czy umiejscowienie implantu. Wszystko zależy od upodobań i doświadczenia operatora. Najbardziej popularna technika z cięciem pod piersią ma tą wadę, że pozostawia bliznę na piersi lub na klatce piersiowej, a ponadto rana znajduje się zaraz pod implantem, więc implant na nią naciska, przez co ta może się wtórnie otworzyć. Technika wokółotoczkowa jest już bardziej dyskretna, jednak najmniej widoczne blizny osiągniemy dzięki technice przezpachowej, nawet u pacjentek z tendencjami do brzydkich przerostowych blizn.

Czym jest endoskopowe powiększanie piersi?

Endoskopowe powiększanie piersi jest rozwinięciem techniki przezpachowej. Po prostu zamiast kontrolować ruchy disektora od zewnątrz, wkładamy endoskop przez pachę i precyzyjnie tworzymy kieszeń na implant, patrząc od środka.

U jakich pacjentek szczególnie wskazane jest zastosowanie tej metody?

Moim zdaniem u wszystkich, jednak metoda szczególnie polecana jest pacjentkom, którym zależy na jak najmniej widocznych bliznach. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentek, które mają tendencję do blizn przerostowych.

Czy wykonując cięcie pod pachą, implant umieścić można zarówno pod mięśniem, jak i pod gruczołem?

Tak, oczywiście, implant można w tym przypadku umieścić zarówno pod mięśniem, jak i pod gruczołem, a także pod powięzią.

Jakie są przeciwwskazania do wykonania zabiegu z zastosowaniem techniki endoskopowej?

Takie jak w przypadku innych technik powiększania piersi, nie ma w tym przypadku szczególnych przeciwwskazań.

Czy wybierając tę technikę, pacjentka powinna liczyć się z ograniczeniami dotyczącymi rozmiaru lub kształtu implantów?

Nie, nie ma ograniczeń. Sam osiągnąłem dwa rekordy, stosując technikę endoskopową – jako pierwszy na świecie wykonałem ten zabieg z wykorzystaniem implantów ultralekkich, które są dość twarde, a także jako pierwszy w historii udało mi się przeprowadzić operację tą metodą z zastosowaniem największych implantów dostępnych na rynku o pojemności 1050 ml.

Jak przebiega powiększenie piersi techniką endoskopową z cięciem przezpachowym?

W skrócie: wykonujemy cięcie w jednym z fałdów pachowych, preparujemy tunel do piersi, preparujemy kieszeń, wkładamy implant i zszywamy.

Jakie są zalety cięcia przezpachowego?

Przede wszystkim brak ingerencji w strukturę piersi, gdyż nie musimy jej rozkrajać, aby zrobić miejsce na implant. Dużą zaletą jest też oczywiście brak blizny.

Jakie rezultaty możemy uzyskać dzięki tej technice?

Przede wszystkim naturalne, gdyż nie ma blizny i uszkodzenia gruczołu są minimalne. Jednak pacjentki, którym zależy na mniej naturalnym efekcie bardzo wypełnionego dekoltu, również mogą rozważyć tę technikę, ponieważ umożliwia ona zastosowanie dużych implantów.

Jak wyglądają blizny po zastosowaniu cięcia pod pachą?

Zwykle goją się bardzo pięknie, gdyż skóra pod pachą nie jest napięta i nie naciska na nią implant.

Jak przebiega i jak długo trwa rekonwalescencja po wykonaniu zabiegu tą techniką?

Moim zdaniem trochę krócej niż w przypadku zastosowania innych, ale nie mam precyzyjnych danych naukowych w tej kwestii. W każdym razie nie wolno się przeciążać, zanim nie rozciągniemy mięśni i powięzi oraz pełnego zakresu ruchów w ramieniu. Zwykle nie trwa to dłużej niż 2-3 miesiące.

Jakich zaleceń pooperacyjnych należy przestrzegać, aby proces gojenia przebiegał prawidłowo i aby uzyskać pożądane efekty? Czy zalecenia te różnią się od tych dla pacjentek, u których wykonano cięcie innymi technikami?

Przede wszystkim należy stosować się do zaleceń operatora. Konieczne jest noszenie stanika fiszbinowego oraz pasa stuttgardzkiego tak długo, jak to będzie konieczne. Z reguły taki stanik nosimy pół roku, a pas około 8 tygodni. Przez pierwszy miesiąc nie należy też odwodzić ramion na więcej niż 90 stopni, a potem powoli rozciągać mięsień piersiowy większy. Koniecznie należy kontaktować się z operatorem, jeżeli dzieje się coś niepokojącego.