Jaki rodzaj liftingu piersi wybrać?
Mastopeksja, czyli operacja podniesienia piersi, jest rozwiązaniem problemu zmiany kształtu piersi. Zmiany te mogą być wywołane działaniem grawitacji, ciążą lub karmieniem piersią. Skóra traci swoją elastyczność, a piersi jędrność. Dlatego celem zabiegu jest uzyskanie lepszego wyglądu piersi. Z medycznego punktu widzenia ten rodzaj operacji zalecany jest w przypadku zdecydowanej asymetrii piersi. Efekt nie jest jednak trwały z powodu nieuniknionego wpływu grawitacji i upływu czasu. Istnieją różne rodzaje stosowanych technik podniesienia piersi:
1. Pełna mastopeksja jest najbardziej popularną techniką, w której nacięcie wykonywane jest w kształcie kotwicy. Cięcie rozpoczyna się u podstawy piersi i prowadzone jest pionowo do miejsca, w którym pierś łączy się z klatką piersiową. Następnie dokładnie nad tym miejscem wycina się kawałek skóry w kształcie półksiężyca. Technika ta pozostawia największe blizny, jednak jej zastosowanie jest niezbędne w przypadku bardzo dużych i obwisłych piersi.
2. Pełna mastopeksja z redukcją lub przeniesieniem brodawek sutkowych. Zabieg ten wykonuje się w przypadku chęci zmniejszenia brodawek sutkowych. Niekiedy brodawki sutkowe mogą ulegać procesowi marszczenia w przypadkach takich jak podniesienie piersi czy redukcja brodawek sutkowych. Z czasem jednak ulegają one wygładzeniu. Wówczas plaster silikonowy może pomóc w zlikwidowaniu problemu.
3. Technika podniesienia (nacięcie w kształcie półksiężyca) polega na usunięciu fragmentu tkanki w kształcie półksiężyca nad brodawką sutkową i zszyciu tkanki. Technika ta daje efekt lekkiego uniesienia piersi i jest stosowana zazwyczaj, gdy obwis piersi nie jest duży. Ze względu na rozciągnięcie skóry sutki mogą uzyskać owalny kształt, szczególnie u pacjentek z dużym biustem.
4. Technika Benelli lift uważana jest za mniej inwazyjną, z bliznami pojawiającymi się wokół sutka. Polega na usunięciu tkanki wokół sutka i założeniu szwów. Najbardziej popularne jest zamknięcie typu pursestring. Czasami usuwa się nieco więcej tkanki z miejsca nad sutkiem, aby efekt podniesienia był większy. Wówczas piersi uzyskują bardziej okrągły i płaski kształt.
5. Technika Benelli-Lollipop (mastopeksja pionowa) przypomina poprzednią, jednak jest to proste cięcie od brodawki sutkowej do fałdu podpiersiowego. Technika ta przeznaczona jest dla pacjentek z ptozą przyśrodkową, których piersi są zbyt duże do zastosowania techniki Benellego, a jednocześnie nie ma konieczności stosowania pełnej mastopeksji.
UW niektórych pacjentek samo podniesienie piersi może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Czasem zdarza się tak, że jeśli piersi straciły objętość z powodu procesu starzenia, utraty wagi lub ciąży, chirurg plastyczny może umieścić implanty piersiowe podczas operacji podniesienia piersi, aby przywrócić im wypełnienie i kształt. Jeśli pacjentce zależy na większych i uniesionych piersiach, zabieg powiększania piersi z jednoczesnym podniesieniem (mastopeksją) może pomóc osiągnąć oba te cele podczas jednego zabiegu i procesu rekonwalescencji.
W przypadku rozważania zabiegu łączonego - implanty razem z liftingiem piersi - również bardzo ważna jest konsultacja przedzabiegowa z chirurgiem plastykiem. W czasie badania i sprawdzenia warunków anatomicznych lekarz jest w stanie doradzić, czy lepsze bedą implanty anatomiczne, czy okrągłe (biorąc pod uwagę oczekiwania pacjentki), oraz jaki rozmiar będzie najlepszy. Czasem zdarza się tak, że preferowany przez pacjentkę oczekiwany rozmiar jest niemożliwy do osiągnięcia za pierwszym razem (np. w przypadku chęci osiągnięcia bardzo dużego rozmiaru). Rodzaj i rozmiar użytych implantów determinuje również wybór metody mastopeksji.
Należy również pamiętać, że nie każda pacjentka może poddać się zabiegowi mastopeksji lub mastopeksji połącznej z powiększaniem piersi implantami.
Do głównych przeciwwskazań dotyczących zabiegu podniesienia piersi zalicza się:
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- ciężki stan ogólny pacjentki,
- czynne zakażenie w obrębie operowanych tkanek,
- aktywny proces rozrostowy piersi,
- nierealne oczekiwania pacjentki względem efektu wykonywanego zabiegu,
- zaburzenia wytwarzania tkanki łącznej, bliznowiec,
- źle kontrolowana cukrzyca,
- wcześniejsze incydenty nadwrażliwości związane z podaniem znieczulenia ogólnego (narkozy),
- ciąża i karmienie piersią.
Dlatego przed poddaniem się zabiegowi, należy wykonać badania krwi oraz porozmawiać z lekarzem anestezjologiem- w celu zakwalifikowania do znieczulenia ogólnego i narkozy. Ze względu na rozległość zabiegu, nie jest zalecane przeprowadzanie zabiegu w znieczuleniu miejscowym.
