Historia wypełniaczy i kwasu hialuronowego
Dr Iwona Radziejewska-Choma jest certyfikowanym lekarzem medycyny estetycznej i specjalistką flebologii. Przynależy do Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Aging (PTMEiAA), Międzynarodowego Stowarzyszenia Medycyny Estetycznej (Union Internationale de Medicine Esthetique – UIME), Międzynarodowego Stowarzyszenia Interdyscyplinarnej Medycyny Estetycznej i Anti-Aging (World Society of Interdisciplinary Aesthetic and Anti-Aging Medicine – WOSIAM) oraz Europejskiego Stowarzyszenia Dermatologii Kosmetycznej i Estetycznej (European Society for Cosmetic and Aesthetic Dermatology – ESCAD). W Warszawie prowadzi prywatny gabinet medycyny estetycznej SaskaClinic. Specjalizuje się małoinwazyjnych technikach anti-aging i dzisiaj opowiada nam o historii i zastosowaniach wypełniaczy, które mają szerokie zastosowanie w tej dziedzinie.
Medycyna estetyczna jako dyscyplina medyczna pojawiła się w latach 70-tych XX wieku. Jej kolebką jest Francja, to właśnie tam endokrynolog Jean Jacques Legranda założył pierwsze Towarzystwo Medycyny Estetycznej. Wypełniacze to obecnie podstawowe produkty wykorzystywane w gabinetach medycyny estetycznej. Dowiedz się więcej o tym, jak ewoluowały.
Kolagen – przełom w medycynie estetycznej lat 80
Początkowo jako wypełniacze stosowane były takie substancje jak silikon czy ciekła parafina, ale szybko wycofano je z użytku ze względu na dużą ilość powikłań.
W latach 80-tych dużym przełomem stało się wprowadzenie wypełniaczy na bazie kolagenu. Jednak ze względu na to, że było to białko obcogatunkowe, dawał on bardzo dużo reakcji alergicznych. Przed każdym zabiegiem trzeba było przeprowadzać dwuetapowe testy skórne. Kolejną jego wadą był dosyć krótki czas utrzymywania się efektów zabiegu, dlatego też iniekcje trzeba było powtarzać co kilka miesięcy, co wiązało się z większymi kosztami i zniechęcało pacjentów ze względu na ilość poświęcanego czasu. Kolagen jest nadal używany w niektórych krajach, np. USA, jednak w Polsce od lat nie jest już stosowany i zastąpiono go innymi, nowocześniejszymi preparatami.
Wypełniacze permanentne
Kolejną grupę wypełniaczy stanowiły tzw. wypełniacze permanentne. Jednak te materiały, które utrzymują się długo w naszych tkankach, stymulują również reakcję na ciało obce. Dlatego bardzo częstym powikłaniem po tych wypełniaczach były ziarniniaki. Obecnie stosuje się je tylko w wyjątkowych przypadkach.
Przeczytaj też: Stymulatory tkankowe – przyszłość medycyny estetycznej
Więcej informacji o zabiegu
Kwas hialuronowy
Kwas hialuronowy (HA) to polisacharyd, który naturalnie występuje w organizmie, będący składnikiem macierzy międzykomórkowej w skórze właściwej. Co ciekawe, ma on taką samą budowę u wszystkim organizmów, w tym u organizmów jednokomórkowych i człowieka. Charakteryzuje się on dużą zdolnośćią przyłączania cząsteczek wody – może ich przyłączyć aż 250, tym samym zapewniając odpowiedni stopień nawilżenia tkanek skóry.
Niestety wraz z wiekiem ilość kwasu hialuronowego w skórze maleje. U osoby 40-letniej jest go o połowę mniej niż u dwudziestolatki, drastyczny spadek następuje po 50 roku życia, a wieku 70-80 lat jego ilość jest praktycznie zerowa. Stopniowe zmniejszania się ilości HA w skórze wiąże się ze spadkiem jej nawilżenia, a co za tym idzie utratą sprężystości i pojawieniem się zmarszczek. Zatem genialnym pomysłem okazało się uzupełnianie jego niedoboru HA otrzymywanym na hodowlach bakteryjnych.
Pierwszy preparat kosmetyczny zawierający kwas hialuronowy wyprodukowano w 1982 roku. Był pozyskiwany z kogucich grzebieni, chrząstek rekina czy soczewki oka. Proces pozyskiwania kwasu hialuronowego od zwierząt okazał się jednak bardzo drogi, a produktów nie udawało się pozbawić zanieczyszczeń lub substancji wywołujących reakcje alergiczne. Wraz z rozwojem nauki udało się wyizolować kwas hialuronowy metodami biotechnologicznymi, przede wszystkim w procesie fermentacji bakterii Streptococcus equi, które zostały odpowiednio zmutowane, aby ich procesy metaboliczne prowadziły do powstania kwasu hialuronowego. Kwas hialuronowy uzyskany tą drogą ma niemal identyczną budowę chemiczną jak kwas hialuronowy u człowieka.
Przeczytaj też: Krótki przewodnik po wypełniaczach
Dzisiaj kwas hialuronowy jest najbardziej popularnym i najczęściej wykorzystywanym wypełniaczem. Stosowany jest do popularnych zabiegów powiększania ust, podczas zabiegów wolumetrii, do modelowania różnych elementów twarzy (np. brody czy kości policzkowych), wypełniania zmarszczek i rewitalizacji skóry dłoni i szyi. Preparaty na bazie kwasu hialuronowego mają wiele zastosowań i wysoki profil bezpieczeństwa. Do skóry wprowadzane są metodą iniekcji i efekt utrzymuje się od 6 do 18 miesięcy w zależności od rodzaju kwau.
