Czy bliznowce można usunąć laserem?
Dla prawie 18 milionów osób borykających się z problemem bliznowców, perspektywa usunięcia tych nieestetycznych narośli, może wydawać się nieosiągalna. W rzeczywistości większość z nich – blisko siedem milionów osób – nie zdaje sobie sprawy z istnienia możliwości ich usunięcia i wciąż żyje w przekonaniu, że muszą z nimi żyć. Keloidy nie są więc tylko bliznami na skórze, ale także mają swoje odbicie na poczuciu własnej wartości.
Bliznowce mogą pojawić się po różnego rodzaju uszkodzeniach skóry, takich jak urazy mechaniczne, oparzenia czy zabiegi chirurgiczne. Mimo że nie stanowią zagrożenia dla życia, często są przyczyną dyskomfortu fizycznego oraz psychicznego, szczególnie gdy umiejscowione są w widocznych miejscach. Leczenie keloidów bywa trudne i wymaga specjalistycznych metod, w tym terapii laserowych czy zastrzyków z kortykosteroidami.
Keloidy najczęściej pojawiają się u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych (do około 30. roku życia). Nie ma istotnych różnic między płciami, jednak zauważono zależność od koloru skóry – osoby o ciemniejszej karnacji są bardziej podatne na ich powstawanie, podczas gdy u albinosów nie występują one wcale.
Czym są keloidy (bliznowce)?
Bliznowce, znane również jako keloidy, są łagodnymi nowotworami tkanki łącznej, które powstają głównie z fibroblastów oraz produkowanych przez nie włókien, zwłaszcza kolagenowych. Najczęściej rozwijają się w miejscach gojenia się ran, przyjmując formę patologicznych blizn, choć mogą również wystąpić z powodu różnych schorzeń lub pojawić się samoistnie.
Wygląd bliznowca charakteryzuje się wypukłością, a na jego powierzchni często widoczny jest guzek. Zmiana ta rośnie poza obszar pierwotnego urazu, zajmując również okoliczne tkanki. Ponadto mogą one przybierać nieregularne kształty, a ich powierzchnia jest zazwyczaj szorstka w dotyku. Co istotne, keloidy występują wyłącznie na zewnętrznej powierzchni ciała ani tym bardziej wewnątrz organizmu.
Wyróżnia się dwa główne typy keloidów:
- Samoistne – które są bardzo rzadkie i rozwijają się bez wyraźnej przyczyny, bez uprzedniego uszkodzenia skóry. Zwykle pojawiają się w okolicy klatki piersiowej;
- Wtórne – znacznie częściej spotykane, mają swoją przyczynę, najczęściej wynikającą z urazu mechanicznego, oparzenia lub, coraz częściej, zmian trądzikowych.
Bliznowce rozwijają się powoli, często potrzebują nawet roku od momentu zranienia, aby osiągnąć pełny rozwój. W następnych miesiącach mogą jeszcze rosnąć i twardnieć.
Dlaczego powstają
Bezpośrednią przyczyną jest zaburzenie naturalnych procesów naprawy tkanek, co prowadzi do nadmiernej produkcji fibroblastów, komórek tkanki łącznej, które stanowią podstawowy budulec skóry. Te fibroblasty są nadmiernie aktywne i wytwarzają około 20 razy więcej kolagenu niż zdrowa skóra , a także inne związki, takie jak fibronektyna, elastyna oraz proteoglikany, w tym kwas hialuronowy i siarczan chondroityny. Jednocześnie aktywność kolagenazy – enzymów rozkładających kolagen – nie wzrasta, a włókna kolagenowe są mniej podatne na ich działanie, co wynika z obecności sulfonylo-4-chondroityny.
Najczęściej keloidy pojawiają się w wyniku nieprawidłowego gojenia się skóry właściwej. Mogą one powstać po zranieniach, oparzeniach, tatuażach, trądziku, opryszczce, ospie wietrznej, półpaścu, cesarskim cięciu, usunięciu pieprzyków, zabiegach medycznych, szczepieniach bądź ukąszeniach owadów.
Oprócz obrażeń mechanicznych, chemicznych oraz termicznych, powstawaniu keloidów sprzyjają również niektóre schorzenia, takie jak:
- Progeria – czyli przyspieszone starzenie się całego organizmu jest to śmiertelna i nieuleczalna choroba genetyczna występująca u dzieci;
- Sklerodermia – przewlekła choroba prowadząca do stwardnienia skóry w wyniku nadmiernego odkładania się kolagenu;
- Wrodzona łamliwość kości – genetycznie uwarunkowana choroba, w której występują zaburzenia budowy kolagenu.
Etiologia tych patologii nie jest do końca znana.
Objawy bliznowca
Keloidy mogą objawiać się różnymi symptomami, a ból oraz swędzenie to jedne z najczęstszych dolegliwości związanych z tymi bliznami. Swędzące i bolesne bliznowce potrafią być niezwykle uciążliwe dla pacjentów. Gdy keloidy są duże i zlokalizowane w okolicy stawów, mogą ograniczać zakres ruchu.
Bliznowce mają tendencję do bycia grubymi, twardymi i sztywnymi, co odróżnia je od elastycznej powierzchni zdrowej skóry. Ich struktura może także wciągać włókna mięśniowe i powięzi, co prowadzi do dodatkowych dolegliwości. W rezultacie, pacjenci mogą doświadczać nie tylko bólu, ale także przykurczów, które skutkują ograniczeniem zdolności do pełnego wyprostowania kończyn lub wykonania innych ruchów.
Keloidy najczęściej pojawiają się w miejscach ciała, gdzie skóra jest szczególnie napięta. Zazwyczaj można je spotkać na:
- uchu;
- twarzy (w rejonie czoła, nosa, powiek);
- szyi (w okolicy dekoltu);
- klatce piersiowej (w rejonie mostka).
Jednak bliznowce mogą pojawić się w praktycznie każdej lokalizacji na ciele, w tym na plecach, brzuchu, kolanach, łokciach, a nawet w obszarze genitaliów czy krocza. Nie występują natomiast na wewnętrznych powierzchniach dłoni i stóp ani na błonach śluzowych, takich jak jamą ustna, gardło czy drogi rodne.
Czy bliznowce można usuwać techniką laserową?
Tak, korekcja blizn techniką laserową to zaawansowana metoda, która zyskuje na popularności w medycynie estetycznej jako skuteczny sposób na redukcję bliznowców. Laser precyzyjnie oddziałuje na skórę, zmniejszając widoczność blizn i poprawiając ich wygląd. Dzięki temu blizny po urazach, operacjach, a także keloidy mogą być skutecznie leczone za pomocą tego zabiegu.
Wysoka efektywność tej metody wynika z precyzyjnego działania lasera na uszkodzone tkanki, które zostają usunięte, a proces gojenia zostaje pobudzony. Jest to bezpieczna i efektywna technika potwierdzona licznymi badaniami. Zabieg laserowy usuwania bliznowców umożliwia regenerację włókien kolagenowych, co poprawia elastyczność skóry i wygląd obszaru dotkniętego blizną.
Jak przebiega zabieg?
Zabieg polega na precyzyjnym naświetlaniu bliznowca wiązką lasera, stymulując produkcję kolagenu i uruchamia on procesy regeneracyjne. Dzięki temu blizny regenerują się szybciej, nabierają bardziej naturalnego wyglądu, a ich koloryt staje się mniej widoczny. Zabieg jest zazwyczaj bezbolesny dzięki zastosowaniu znieczulenia miejscowego, a regeneracja skóry trwa kilka dni, z widoczną poprawą po kilku tygodniach.
Ile zabiegów należy wykonać, aby osiągnąć pożądane rezultaty?
Aby osiągnąć pożądane rezultaty w leczeniu bliznowców, zazwyczaj zaleca się wykonanie od 2 do 6 zabiegów. Liczba ta może się różnić w zależności od kilku czynników, takich jak wielkość i głębokość bliznowca, typ keloidu oraz indywidualna reakcja organizmu na leczenie. Większe i głębsze blizny mogą wymagać więcej zabiegów, a różne keloidy mogą reagować inaczej na terapię. Zabiegi są zazwyczaj przeprowadzane w odstępach od kilku tygodni do kilku miesięcy, aby umożliwić skórze regenerację. Kluczowe jest regularne monitorowanie postępów przez specjalistę, który może dostosować plan leczenia w zależności od reakcji pacjenta na terapię.
Inne metody leczenia bliznowców
Leczenie bliznowców wymaga indywidualnego podejścia, ponieważ skuteczność różnych metod może się znacznie różnić w zależności od pacjenta i charakterystyki blizny. Oprócz popularnej laseroterapii istnieje wiele innych skutecznych terapii, które mogą pomóc w redukcji widoczności blizn oraz poprawie ich struktury i koloru. Wśród tych metod znajdują się zarówno zabiegi nieinwazyjne, jak i chirurgiczne takie jak:
- Iniekcje kortykosteroidowe – to popularna metoda polegająca na wstrzykiwaniu kortykosteroidów bezpośrednio w bliznę. Lek ten redukuje stan zapalny i hamuje nadprodukcję kolagenu, co prowadzi do zmniejszenia rozmiaru keloidu. Zwykle wymaga kilku sesji;
- Dermabrazja – to technika mechanicznego ścierania naskórka i górnych warstw skóry przy użyciu specjalnych narzędzi. Celem jest wygładzenie blizn i poprawa ich wyglądu. Zabieg stymuluje regenerację tkanek i poprawia koloryt skóry;
- Mikrodermabrazja – jest to mniej inwazyjna forma dermabrazji, która polega na usuwaniu martwego naskórka przy pomocy drobnych kryształków. Pomaga w poprawie wyglądu skóry oraz może być stosowana na mniej widoczne blizny;
- Zabiegi chirurgiczne – w przypadkach bardziej opornych bliznowców można rozważyć interwencję chirurgiczną, polegającą na usunięciu blizny oraz okolicznych tkanek. Należy jednak pamiętać, że może to prowadzić do powstawania nowych bliznowców;
- Zabiegi z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (PRP) – terapia osoczem bogatopłytkowym polega na pobraniu krwi od pacjenta, odwirowaniu jej i wstrzyknięciu uzyskanego osocza w okolice blizny, co stymuluje procesy gojenia i regeneracji tkanek;
- Zabiegi z użyciem kwasu hialuronowego – kwas hialuronowy może być używany do wypełniania i wygładzania blizn, co poprawia ich wygląd. Zabiegi te są mało inwazyjne i mogą przynieść szybkie efekty;
- Krioterapia – polega na zamrażaniu bliznowców, co powoduje ich obkurczenie. Jest to nowa metoda, która może być skuteczna w niektórych przypadkach;
- Terapie biologiczne – niektóre nowoczesne terapie, takie jak leki antykancerogenne, mogą być stosowane w leczeniu bliznowców. Działają poprzez wpływ na procesy gojenia i redukcję blizn.
Bibliografia:
Brzózka, P. (03.07.2024). Bliznowiec (keloid) – czym jest i jak się go pozbyć? Maści i leczenie. https://www.medme.pl/choroby/bliznowiec,36.html
Przewłocka-Gągała, M. (2021). Współczesny model postępowania z problemem blizn w kosmetologii i medycynie estetycznej. Aesth Cosmetol Med. http://aestheticcosmetology.com/wp-content/uploads/2021/02/acm-2021-01-przewlocka-pl.pdf
Wasilonek, M. (18.01.2021). Bliznowiec – przyczyny powstawania, objawy i leczenie. https://www.medonet.pl/choroby...
Ambroziak. (2024). Bliznowce – przyczyny powstawania i ich leczenie. https://klinikaambroziak.pl/klinikaodadoz/blizna-keloidowa