Trądzik różowaty najczęściej objawia się rumieniem i wypryskami.
Trądzik różowaty (rosacea) to przewlekłe schorzenie objawiające się utrzymującym się zaczerwienieniem skóry. Częściej występuje u kobiet po 30 roku życia o jasnej cerze i z jasnymi oczami. Szacuje się, że w Polsce około 10% populacji w wieku 30-55 lat, głównie o fototypie I lub II, jest dotkniętych tą chorobą. Niektórzy pacjenci nie zdają sobie sprawy, że rumień występujący na ich skórze to właśnie trądzik różowaty.
Schorzenie powoduje rozszerzanie się małych naczynek w skórze, co prowadzi do powstawania rumienia. W kolejnych stadiach może dojść do powstawania grudek i krostek wypełnionych ropą jak w trądziku pospolitym. U mężczyzn częściej występuje guzowatość nosa (rhinophyma), potocznie nazywana „bulwiastym nosem”. Osoby niedotknięte tą chorobą często przypisują zaczerwienienie skóry nosa i policzków nadmiernemu spożyciu alkoholu.
Trądzik różowaty występuje głównie na twarzy, dlatego też trudno go ukryć, przez co osoby zmagające się z tym problemem mogą mieć związane z nim kompleksy.
Trądzik różowaty częściej dotyka kobiety niż mężczyzn. Z drugiej jednak strony, to u mężczyzn częściej występuje trądzik różowaty o ciężkim przebiegu. U niektórych osób występuje większe ryzyko wystąpienia tej choroby niż u innych.
Przyczyny trądziku różowatego nie są jeszcze dobrze określone, ale według badań istnieją pewne czynniki, które mogą wywoływać określone objawy:
Różne czynniki wyzwalające (tzw. triggery) mogą powodować powstawanie nowych epizodów trądziku u chorych. Zaliczają się do nich pikantne potrawy, ciepłe napoje, alkohol, stres, kosmetyki i niektóre leki. Także zimno i wiatr nie sprzyjają skórze dotkniętej trądzikiem różowatym, a wysokie temperatury i światło słoneczne są wręcz szkodliwe.
Możemy wyróżnić 4 postacie trądziku różowatego
Trądzik różowaty ma cztery postacie, których przebieg jest nieco inny. Możliwe jest występowanie więcej niż jednego typu jednocześnie.
Charakterystycznymi objawami rumienia się rumień (zaczerwienienie skóry) oraz grudki i krosty na twarzy. Zwykle trądzik różowaty występuje jedynie na skórze nosa, policzków i czoła. Rzuty choroby następują cyklicznie, co oznacza, że objawy nasilają się, a następnie ustępują (czasami nawet na kilka miesięcy), po czym znowu nawracają.
Wyróżniamy 4 postacie trądziku różowatego:
Postać oczna: objawy dotyczą głównie oczu i skóry wokół oczu. Dolegliwości to m.in. swędzenie, pieczenie, łzawienie i przekrwienie oczu wynikające ze stanów zapalnych spojówek, rogówek i powiek.
Jeżeli istnieje podejrzenie trądziku różowatego, nie ma konieczności wykonywania żadnych konkretnych badań, aby potwierdzić diagnozę, jednak konieczna będzie wizyta u dermatologa. Postawienie diagnozy jest możliwe po przeprowadzeniu badania fizycznego. Specjalista powinien zbadać skórę i oczy, aby odrzucić inne możliwości i zdiagnozować trądzik różowaty. W przypadku wątpliwości badania mogą pomóc rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z trądzikiem różowatym, czy innym schorzeniem, ponieważ niektóre choroby i zaburzenia mogą objawiać się podobnie (np. reakcje alergiczne czy toczeń).
Jeżeli dermatolog zdiagnozuje schorzenie jako trądzik różowaty, poinformuje pacjenta o dostępnych opcjach terapeutycznych. Obecnie nie istnieją zabiegi ani metody leczenia, które pozwoliłyby na całkowite wyleczenie trądziku, jednak leczenie może:
Leczenie polega na zapobieganiu zaostrzeniu choroby, czasami wprowadza się leczenie farmakologiczne.
Leczenie trądziku różowatego polega głównie na unikaniu czynników wyzwalających, odpowiedniej pielęgnacji skóry, czasami stosowaniu leków miejscowych i doustnych oraz przestrzeganiu zaleceń dotyczących stylu życia. W niektórych przypadkach dermatolog lub lekarz medycyny estetycznej może zalecić zabiegi mające na celu złagodzenie objawów, zwykle z wykorzystaniem lasera.
Jak dbać o skórę z trądzikiem różowatym?
Pielęgnacja skóry z trądzikiem różowatym powinna składać się z następujących kroków:
Laseroterapia i fototerapia są skuteczne w przypadku trądziku różowatego
Zabiegi z wykorzystaniem lasera lub fototerapia (np. IPL) pomoże zmniejszyć widoczność naczynek. Taki zabieg nazywamy laserowym zamykaniem naczynek i polega na wchłonięciu hemoglobiny z naczynka przez wiązkę światła, co powoduje jego zniknięcie.
Aby usunąć zgrubiały naskórek, można wykonać zabieg resurfacingu, czyli głębokiego złuszczania naskórka, z wykorzystaniem lasera. Zabieg pozwala zredukować zaczerwienienia i przebarwienia. Efektem jest bardziej jędrna, sprężysta i wytrzymała skóra. Resurfacing laserowy to technika mechanicznego złuszczania naskórka. Celem zabiegu jest złuszczenie zewnętrznych warstw skóry, aby pobudzić ją do utworzenia nowej, niezniszczonej warstwy. W tym przypadku stosowane są zwykle lasery frakcyjne. Współczesne urządzenia laserowe emitują wysokoenergetyczną wiązkę światła o określonej długości fali, którą można intensywnie i precyzyjnie ogniskować. W porównaniu z alternatywnymi metodami leczenia światło lasera nie oddziałuje na cały obszar skóry, lecz jest rozprowadzane (frakcjonowane) na wiele małych obszarów tkanki.
Po upływie 2-5 dni zaczerwienienie i obrzęk w miejscu zabiegu będą stopniowo ustępować. Następnie powierzchnia skóry pokryje się strupami, które będą stopniowo odpadać. Całkowity proces gojenia może trwać do 3 miesięcy i w tym okresie należy przestrzegać zaleceń specjalisty. Niekiedy zaleca się wykonanie kilku sesji.
Chudek, E., Urtnowska-Joppek K. (2019). Postępowanie w terapii trądziku różowatego Cz. I – Profesjonalna pielęgnacja gabinetowa [online]. Dostępny: http://aestheticcosmetology.co... [dostęp: 23.05.2022]
Marek, L. w: Medycyna Praktyczna (07.06.2017). Trądzik różowaty [online]. Dostępny: https://www.multiestetica.com/... [dostęp: 23.05.2022]