Powiększanie biustu, czyli augmentacja piersi lub mammoplastyka to operacja, która ma na celu zwiększenie lub przywrócenie rozmiaru piersi za pomocą implantów z żelem silikonowym, solą fizjologiczną lub wypełnieniem kombinowanym albo za pomocą przeszczepu tłuszczu. Powiększanie piersi to obecnie jedna z najpopularniejszych i najczęściej wykonywanych operacji plastycznych. Od wielu lat zwiększa satysfakcję kobiet, które chcą poprawić wygląd piersi lub przywrócić proporcje swojej sylwetki.
Jędrny, pełny biust to niewątpliwie atrybut kobiecości. To przekonanie jest głęboko zakodowane w kulturze zachodniej i od zawsze związane z ideą piękna kształtowaną w powszechnej świadomości, za pośrednictwem literatury i sztuki.
Niestety nie wszystkie panie są w pełni zadowolone z ich kształtu i wielkości. Zmienia się on wraz z upływem lat. Wpływ na to mają przebyte ciąże i karmienie. U niektórych kobiet mały biust jest uwarunkowany genetycznie, u innych wady wrodzone są przyczyną jego asymetrii lub niedorozwoju. W takich przypadkach operacja powiększenia piersi z zastosowaniem implantów pozwala na uzyskanie/odzyskanie wymarzonego kształtu i wielkości, jest to także możliwe, kiedy kobieta planuje dziecko i karmienie drogą naturalną.
Sprawdzonymi i rekomendowanymi technikami są:
Ze względu na ryzyko wystąpienia powikłań oraz ograniczenia w zakresie diagnostyki chorób piersi nie jest zalecane stosowanie niektórych preparatów wypełniających w obrębie piersi.
Oto kilka powodów, dla których można rozważać tę operację, kiedy Twój biust:
Implanty nie mają wpływu na płód i nie stanowią dla niego żadnego zagrożenia. Obecność implantów nie wyklucza zdolności do karmienia piersią.
Operacja powiększania piersi może być przeprowadzona przed zajściem w ciążę. Należy jednak mieć świadomość, że ciąża i laktacja mogą spowodować zmianę wielkości i kształtu piersi. Zależy to od wielu czynników: wielkości gruczołów piersiowych, czasu trwania karmienia, odżywiania, trybu życia, a także od uwarunkowań genetycznych. W takich sytuacjach może zaistnieć konieczność wykonania reoperacji.
Jeżeli kobieta jest po porodzie i już nie karmi piersią, dobrze jest wstrzymać się z augmentacją jeszcze przez rok. Po tym czasie piersi uzyskają swój ostateczny kształt i wielkość, a jednocześnie maleje ryzyko powikłań, do jakich może dojść przy pielęgnacji dziecka.
Jeśli pragniesz powiększenia piersi, cieszysz się dobrym zdrowiem, masz pozytywne nastawienie do zabiegów medycyny estetycznej i realistyczne oczekiwania, prawdopodobnie jesteś odpowiednią kandydatką do operacji powiększania piersi.
Pierwszym krokiem na drodze do powiększenia piersi jest osobista konsultacja u wybranego chirurga plastyka. Konsultacja jest płatna, ale nie zobowiązuję Cię do podjęcia decyzji o zabiegu.
Twój chirurg plastyczny w trakcie konsultacji zbada, zmierzy i sfotografuje twoje piersi, biorąc pod uwagę:
Jeśli planujesz odchudzanie, poinformuj o tym chirurga. Ważna jest stabilizacja masy ciała jeszcze przed zabiegiem.
W trakcie konsultacji zostaną ustalone wskazania do zabiegu, cel i zakres operacji, a ponadto:
Aby Ci ułatwić przygotowania do zabiegu i przebieg wizyty konsultacyjnej, opracowaliśmy pytania, które powinnaś zadać swojemu lekarzowi:
Upewnij się, że dokonałaś właściwego wyboru lekarza – w kraju jest wielu dobrze wyszkolonych i doświadczonych chirurgów. Przygotuj się, abyś w trakcie wizyty konsultacyjnej otrzymała odpowiedzi na wszystkie swoje pytania. Dowiedz się, jakie efekty możesz osiągnąć i jakie są potencjalne powikłania.
Na tydzień przed operacją: Nie należy przyjmować leków zawierających warfarynę, kwas acetylosalicylowy (Aspiryna), ibuprofen, naproksen, witaminę E lub jakikolwiek inny lek zawierający te substancje. Wymienione leki mają wpływ na krzepnięcie krwi i mogą prowadzić do zwiększonego krwawienia podczas i po operacji. Stosowanie w tym okresie innych leków powinno być skonsultowane z operatorem.
Na 2 dni przed zabiegiem: Unikaj alkoholu, papierosów i kofeiny, ciężkich i powodujących wzdęcia pokarmów, pokarmów bogatych w błonnik (większe ilości owoców lub warzyw, kapusty, roślin strączkowych itp.) I pij co najmniej 2 litry wody.
W dzień zabiegu: W dniu zabiegu nie używaj kremów, maści, balsamów do ciała. Nie używaj nieprzezroczystych lakierów i żeli do paznokci, jeśli nosisz tipsy, zdejmij je przynajmniej z jednego palca na dłoni. Rano przed zabiegiem umyj się żelem dezynfekującym lub mydłem medycznym.
Weź ze sobą:
Pozostaw w domu:
Nie należy nic jeść ani pić na 6 godzin przed planowaną operacją.
Dokumenty do podpisania
Dostaniesz do podpisania dokumentację, która może zawierać kilka załączników:
Stan zdrowia
O każdej przebytej chorobie w ostatnim okresie poprzedzającym operację, a w szczególności przebytych infekcjach musisz poinformować swojego lekarza, który podejmie decyzję o ewentualnym odroczeniu zabiegu.
Palenie
Jeżeli palisz, najlepiej sobie zaplanować, że przez tydzień - dwa tygodnie przed operacją i co najmniej dwa tygodnie po niej nie będziesz palić.
Transport do domu
W ramach przygotowań do operacji zaplanuj sobie transport do domu i opiekę na wczesny okres pooperacyjny.
Opłata
Operacje plastyczne w większości przypadków nie są refundowane. Za operację płaci się najczęściej w dniu przyjścia do kliniki, przed zabiegiem. Zaliczkę wpłaca się w czasie rezerwacji terminu operacji. Wszystko odbywa się według konkretnych zwyczajów panujących w danej placówce. Chodzi o operację wykonywaną na życzenie pacjentki, więc kasa chorych nie pokrywa kosztów operacji.
Zwolnienie
Pacjentce nie można wystawić zwolnienia lekarskiego z pracy, dlatego należy wziąć sobie urlop na okres rekonwalescencji.
Nie zaleca się przeprowadzania operacji w czasie trwania miesiączki. Dobrze jest też porozmawiać ze swoim ginekologiem o ewentualnym odstawieniu antykoncepcji. Współczesny pogląd jest taki, że nie przerywa się antykoncepcji, a stosuje się profilaktykę przeciwzakrzepową.
Zewnętrzna torebka zbudowana z polimeryzowanej gumy silikonowej decyduje o wytrzymałości i sprężystości. Warstwa wewnętrzna zapewnia większą odporność na rozerwanie i chroni przed przenikalnością cząsteczkową.
Powierzchnia implantu może być gładka, ale również teksturowana z porami o określonej wielkości i głębokości.
Najczęściej stosowane są implanty wypełnione żelem silikonowym, a rzadziej roztworem soli fizjologicznej. Spoistość cząsteczkowa żelu silikonowego umożliwia zachowanie kształtu implantu, obniża ryzyko przepuszczenia mikrocząsteczek silikonu przez torebkę i zapobiega wyciekaniu silikonu przy ewentualnym rozerwaniu osłonki.
Podstawowym kryterium podziału jest kształt implantów:
Implanty mogą być wypełnione:
Przyjęto, że stosuje się 4 typy profilu:
Od zastosowanego profilu zależy projekcja piersi. Najogólniej niski profil zalecany jest u kobiet o szerokiej klatce piersiowej, profil wysoki natomiast dla kobiet z wąską klatką piersiową.
Dobór implantów jest najistotniejszym elementem konsultacji poprzedzającej zabieg powiększania piersi.
Przy doborze implantów zawsze ich wielkość musi być ściśle powiązana z wyborem kształtu. Kierujemy się budową anatomiczną ciała, zwłaszcza wzrostem, szerokością klatki piersiowej, wielkością gruczołów piersiowych i oczywiście oczekiwaniami pacjentki. Wielkość implantatów jest podawana w mililitrach. Najczęściej używane wielkości to 200-350ml.
Podczas dobierania wielkości implantu, dobrym sposobem symulacji jest zastosowanie worka foliowego wypełnianego wodą, w zwiększających się objętościach i umieszczanego pod miękkim biustonoszem.
Tradycyjną metodą jest możliwość symulacji powiększenia piersi poprzez założenie stanika z odpowiednio wyprofilowanymi wkładkami silikonowymi, tzw. sizera.
Bardzo pomocne okazały się w ostatnich latach urządzenia umożliwiające komputerową wizualizację.
Podczas wyboru metody operacyjnej bierze się pod uwagę następujące aspekty.
Wybór lokalizacji oraz długość cięcia zależą od rodzaju implantów (solne mogą być wszczepiane „przez pachę”), od preferencji chirurga oraz pacjentki.
Decyzja o wyborze rodzaju operacji musi przede wszystkim uwzględniać kształt i wielkość piersi. Oznacza to na przykład, że przy małych piersiach bardziej celowe jest umieszczanie implantów pod mięsień, a przy zaznaczonym opadaniu można brać pod uwagę lokalizacje podgruczołową. Pacjentka musi wiedzieć, że bardziej powierzchownie umieszczone implanty są nieco bardziej wyczuwalne, ale jednocześnie dolegliwości po tej operacji, we wczesnym okresie rekonwalescencji są mniej uciążliwe.
Plastyka piersi jest w większości przypadków przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym. Operacja augmentacji piersi trwa 1-2 godziny, a po niej jest konieczna hospitalizacja trwająca 1-2 dni. W większości przypadków przed i po operacji podaje się antybiotyk. Długość, czas i sposób podawania antybiotyków zależy od praktyk panujących w danej klinice.
Po nacięciu skóry i tkanki podskórnej z użyciem elektrokoagulacji preparuje się „na miarę” przestrzeń w warstwie podgruczołowej lub podmięśniowej. Implanty płucze się w roztworach dezynfekcyjnym i umieszcza się w wytworzoną kieszeń tkankową. Po wykonaniu dokładnej hemostazy zazwyczaj pozostawia się dreny Redona. Ranę zszywa się warstwowo szwami atraumatycznymi (są to szwy, które nie powodują uszkodzenia tkanek, przez które przechodzą, m.in. dzięki wtopieniu nici w igłę). Na koniec na piersi zakłada się opatrunek uciskowy.
Powiększanie piersi przy pomocy implantów zawsze pozostawia blizny. Celem chirurga jest pozostawienia jak najlepszej blizny, zlokalizowanej w naturalnych bruzdach.
Blizny te mogą być zlokalizowane:
Przez 1 miesiąc po operacji plastycznej piersi zalecane jest spanie na plecach i ograniczenie aktywności fizycznej, a przez 1-2 miesiące noszenie specjalnych biustonoszy.
Efekt, jaki uzyska chirurg plastyczny, w dużej mierze zależy od:
Rowek między piersiami
Niektóre kobiety oczekują, że piersi po zabiegu będę zbliżone do siebie i bez biustonosza wytworzą zmysłowy rowek. Niestety nie można takiego efektu osiągnąć na życzenie u każdej pacjentki, wiąże się to bowiem z budową ciała, sylwetką i ilością tkanki tłuszczowej, szerokością mostka, wielkością, kształtem i pierwotnym usytuowaniem gruczołów.
Efekt powiększenia piersi jest trwały. Ich kształt, wielkość, czy też ułożenie mogą się zmienić po przebytej ciąży i laktacji, a także po schudnięciu lub przybraniu na wadze.
Ból i jego nasilenie po operacji zależy od indywidualnej wrażliwości. Zawsze jest większy po operacji podmięśniowej. Dolegliwości są największe w okresie pierwszych 2-5 dni po operacji plastycznej piersi. W tym czasie zalecane jest stosowanie leków przeciwbólowych.
Po opuszczeniu kliniki konieczna jest zmiana opatrunków. Usunięcie szwów wykonuje się podczas kontrolnej wizyty po 7-9 dniach.
Masowanie piersi jest zalecane przez niektóre ośrodki. Natomiast przez większość specjalistów polecane jest długotrwałe wykonywanie masażu uciskowego blizny pooperacyjnej.
Mycie piersi pod prysznicem jest możliwe najwcześniej kilka dni po zdjęciu szwów.
Zaleca się noszenie specjalnego elastycznego biustonosz i pasa uciskowego. Zazwyczaj stosuje się je przez 4-8 tygodni przez całą dobę. W pierwszym tygodniu po operacji należy zapewnić sobie pomoc i opiekę. Kontynuację codziennych czynności i wykonywanie lekkiej pracy domowej można rozpocząć po 10-14 dniach. Wszystko zależy od przebiegu rekonwalescencji. Do niezbyt ciężkiej fizycznie pracy zawodowej można powrócić po około 2 tygodniach.
Ciężką pracę, intensywne ćwiczenia sportowe najlepiej rozpoczynać stopniowo po upływie dwóch miesięcy od operacji. Do tego czasu należy również zachować ostrożność w życiu intymnym.
Należy unikać opalania i ekspozycji blizn na słońce przez dwa miesiące. Po tym czasie powinno się chronić blizny, stosując kremy z wysokim filtrem ochronnym minimum pół roku po zabiegu.
Jeżeli po operacji skóra na piersiach jest wysuszona, można stosować kilka razy dziennie kremy nawilżające.
Po 6 miesiącach wynik augmentacji uważany jest za ostateczny.
Standardowe kontrole lekarskie odbywają się przy okazji zdjęcia szwów i przynajmniej raz w okresie pomiędzy 3 a 6 miesiącem po operacji. Każda kobieta, także panie po augmentacji, powinna przynajmniej raz w roku zgłaszać się na badanie piersi. Dobrą praktyka jest wykonywanie tych badań w tym samym ośrodku, przez tego samego specjalistę, który w razie potrzeby zaleci poszerzenie badań obrazowych.
Pacjentki, u których była przeprowadzona augmentacja, nie mogą poddać się zabiegom diatermii, gdyż grozi to uszkodzeniem implantów.
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości związanych ze zmianą wyglądu piersi, pojawieniem się dolegliwości czy innych zdarzeń, takich jak na przykład uraz, zalecane jest niezwłoczne poinformowanie swojego chirurga.
Zawsze należy przestrzegać zaleceń swojego chirurga!
Podczas każdego zabiegu operacyjnego, również ze względu na znieczulenie ogólne, mogą pojawić się komplikacje, z którymi trzeba się liczyć, nawet wtedy, jeśli ryzyko ich pojawienia się jest małe.
Krwiak: Pomimo prawidłowych wartości parametrów krzepliwości krwi i niezależnie od tego, iż podczas operacji wykonuje się dokładną hemostazę, pozostawia dreny Redona i stosuje opatrunki uciskowe, to u 1-3% dochodzi do powstania krwiaka. Taka sytuacja wymaga doraźnej interwencji i usunięcia krwiaka. W większości przypadków zabieg ten zapobiega utracie implantu i nie wpływa na ostateczny wynik operacji.
Zakażenie: Wszystkie operacje chirurgiczne, a zwłaszcza zabiegi z użyciem ciał obcych (np. protez piersiowych), obarczone są możliwością rozwoju zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi. Szacuje się, że w przypadku implantów piersiowych ryzyko infekcji przekracza 2%.
Zaburzenia czucia: Jakkolwiek do zaburzeń czucia na brodawkach, otoczkach i skórze piersi (przeczulica, niedoczulica) dochodzi u około 15% pacjentek, to jednak w ogromnej większości przypadków są one przejściowe i ustępują w ciągu 8-12 tygodni.
Embolia: Poważną komplikacją każdej operacji w znieczuleniu ogólnym jest tzw. zatorowość płucna (embolia) – zator w naczyniach krwionośnych płuc. Zdarza się ona rzadko, a ryzyko wystąpienia tego powikłania rośnie wraz z wiekiem, u pacjentek z żylakami i po przebytych zapaleniach żył głębokich oraz u kobiet stosujących hormonalną antykoncepcję. W przypadku istnienia jakiegokolwiek ryzyka zalecane jest stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej (uciskowej i farmakologicznej).
Przerost torebki łącznotkankowej: Każde ciało obce jest izolowane przez organizm poprzez wytwarzanie łącznotkankowej torebki. U kobiet po operacji piersi torebka taka może nadmiernie przerastać i obkurczać się, co prowadzi do zmiany kształtu piersi, ich stwardnienia oraz ewentualnie wystąpienia dolegliwości bólowych. Sytuacja taka wymaga wykonania operacji korekcyjnej.
Pofałdowanie implantu: W rzadkich przypadkach może dojść do uwidocznienia pofałdowań na powierzchni protez, będącego następstwem niewystarczającej grubości warstwy tkanek pokrywających implant (cienka tkanka podskórna, założenie protezy po usunięciu torebki łącznotkankowej itp.).
Asymetria: Do asymetrii piersi dochodzi na skutek przemieszczenia się implantu. Większe ryzyko przesunięcia zachodzi w przypadku zastosowania implantów anatomicznych. Zazwyczaj przyczyną tego powikłania jest nieprzestrzeganie zaleceń pooperacyjnych w zakresie stosowania specjalnych staników i unikania wysiłku.
Zwapnienie tkanek: tworzące się w sąsiedztwie protezy może prowadzić do dolegliwości bólowych. Powikłania tego typu należą do rzadkości.
Pęknięcie implantu: silikonowego lub samoistny przeciek zawartości protezy może nastąpić w wyniku utraty właściwości technicznych powłoki. Ryzyko takiego zdarzenia rośnie z czasem. Szacuje się, że po 15-20 latach znaczna część wszczepów ulega opisanym wyżej procesom. W związku z powyższym nie można traktować protez jako implantu na całe życie i należy się liczyć z koniecznością ich wymiany na nowe po upływie 10-20 lat.
Anaplastyczny chłoniak wielokomórkowy – ALCL: Rozwój nowotworu ALCL, jakkolwiek stanowi rzadkie powikłanie, wg obecnej wiedzy częściej dotyczy implantów teksturowanych. W ostatnim okresie wiele instytucji zajmujących się badaniami nad wdrażaniem i zastosowaniem produktów w medycynie zaleciło producentom przedstawienie kompleksowych wyników badań długoterminowych, natomiast w kwietniu 2019 Agence Nationale de Sécurité du Médicament's we Francji wprowadziła zakaz stosowania i dystrybucji, reklamy i używania implantów makroteksturowanych i poliuretanowych.
Podejrzenie rozwoju choroby wymaga dokładnej diagnostyki, a wczesne rozpoznanie jest w wysokim odsetku wyleczalne. Z uwagi na trwające intensywne prace i podejmowane działania regulacyjne, konieczne jest stosowanie implantów posiadających odpowiednie certyfikaty międzynarodowe.
Blizny hipertroficzne: Niektóre pacjentki mogą być podatne na tworzenie się tzw. keloidu lub hipertroficznych blizn. W takich wypadkach konieczne jest leczenie i korekcja samej blizny.
Chirurgia jest dziedziną, w której niezależnie od biegłości, dobrych chęci i doświadczenia operatora nie jest możliwe w każdym przypadku zagwarantowanie ściśle zaplanowanego wyniku operacji. Dotyczy to także operacji piersi. Może okazać się, że nawet anatomiczne, kształtne i powiększone piersi nie są tymi wymarzonymi.
Dlatego tak ważne jest dokładne ustalenie oczekiwań przed operacją. Tym bardziej ważne jest omówienie celów i planowanych rezultatów pod kątem wielkości czy usytuowania brodawki w przypadku, gdy podejmowana jest decyzja o wykonaniu jedynie augmentacji, a piersi są nieznacznie opadające lub asymetryczne.
W oparciu o stale prowadzone i zakrojone na szeroką skalę badania posiadanie protez piersiowych nie zwiększa ryzyka zachorowania na nowotwory piersi ani choroby autoimmunologiczne, nie jest ono również przeciwwskazaniem do karmienia piersią.
Przeprowadzając rutynowe badania kontrolne piersi, należy zawsze informować lekarza o przebytej operacji. Badania obrazowe powinny być wykonywane przez specjalistów, gdyż lokalizacja implantów może utrudniać wykrycie wczesnych form raka piersi w badaniu USG i mammograficznym.
Wskazaniem bezwzględnym do wymiany implantów jest stwierdzenie perforacji, która może powstać samoistnie lub na skutek urazu. Wskazanie estetyczne określa pacjentka, która pragnie zmienić wygląd swoich piersi.
Zalety
Wady
W ostatniej dekadzie prowadzone są intensywne badania nad zastosowaniem komórek macierzystych. Opracowanie skutecznej metody kontrolowanego namnażania autogennych komórek może okazać się całkowicie bezpiecznym i efektywnym pod względem estetycznym sposobem powiększania piersi.
Do powiększenia piersi może być wykorzystywany własnopochodny tłuszcz pobrany podczas liposukcji z ud, brzucha czy bioder. Po odpowiednim przygotowaniu przeszczep tłuszczu wykonywany jest metodą iniekcji do piersi. Tkanka tłuszczowa to naturalny materiał, dlatego nie ma ryzyka alergii.
Powiększanie biustu tłuszczem pozwala powiększyć piersi i jest skuteczne zwłaszcza przy korygowaniu kształtu i ujędrnieniu piersi. Efekt zabiegu przy zastosowaniu własnej tkanki tłuszczowej jest naturalny, a rekonwalescencja krótsza, jednak należy się liczyć z potrzebą powtórnego zabiegu z uwagi na resorpcję przeszczepianej tkanki tłuszczowej.
Inną alternatywą dla implantów może być powiększanie biustu kwasem hialuronowym, jednak w tym przypadku należy pamiętać, że efekt utrzymuje się od 12 do 18 miesięcy i aby go utrzymać, należy powtórzyć procedurę.