Jestem 7 dobę po abdominoplastyce, zespoleniu mięśni prostych i częściowej liposukcji. Operacja wykonana została w Klinice dr J. Chęcińskiego. Bardzo polecam tego lekarza, bo jest kompetentny i z dużym doświadczeniem, potrafiący poradzić sobie z "trudnym brzuchem".

Przed zabiegiem

Od pierwszej wizyty do operacji minęły 2 miesiące. Do samej decyzji o zabiegu dojrzewałam kilkanaście lat! Jestem po dwóch porodach, w tym po jedej cesarce. Po ciążach został mi nadmiar skóry na brzuchu i rozstępy. Niby przez te wszystkie lata przyzwyczaiłam się do swojego okropnego brzucha, ale na plaży czy basenie zawsze ukrywałam go pod pareo. Jeśli komuś przez lata przeszkadza taki brzuch, to warto to zmienić! Mimo bólu i cierpienia pooperacyjnego cieszę się, że pozbyłam się tego paskudztwa, które wisiało mi pod pępkiem.

Rekonwalescencja

Okres powrotu do sił jest trudny. Ból pleców, lędźwi jest koszmarny i spowodowany wymuszoną pochyłą pozycją. Dziś w 7 dobie odczuwam lekką poprawę jeśli chodzi o plecy. Brzuch generalnie od początku jakoś zbytnio mi nie dokuczał. Na chwilę obecną nie mogę jeszcze się wyprostować, bo skóra w nadbrzuszu mega ciągnie jakby było jej za mało. Poza tym nadal są przeciwskazania do wyprostowania się.

Codzienne czynności są trudne i najlepiej mieć kogoś do pomocy, czy nawet opieki, by nie nadwyrężać się. Brzuch póki co widziałam tylko raz, w Klinice przy zmianie opatrunku i choć jest jeszcze posiniaczony i obrzęknięty, to efekt jest wspaniały! Mam brzuch jak deskę, zero rozstępów, które zostały wywalone do kosza razem z tym skórnym workiem. Czekam na powrót do pełnej sprawności, czyli do wyprostowania się i normalnego poruszania ;) (Teraz nawet po szklankę na wyższej półce nie mam jak sięgnąć).

Póki co nie wstawiam zdjęć, bo nie mam jak ich zrobić, ale z czasem postaram się to zrobić, żeby było widać, jak ogromne są zmiany i jak wspaniałe są efekty! Pamiętajcie, że to nie jest jakiś tam zabieg, tylko poważna operacja i trzeba dobrze się do niej przygotwać i fizycznie i psychicznie i mieć na uwadze, że co najmniej 2 tygodnie jest się wyłączonym z normalnego życia (owszem, jak ktoś się uprze, to będzie robił różne rzeczy na siłę, ale tu nie o to chodzi, by przeciążyć organizm, a o to, by mógł dojść do siebie).